Μέσα από την ενότητα της σελίδας μας, Βιογραφίες, θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα αγαπημένους καλλιτέχνες και δημιουργούς που πήραν μέρος στον αγαπημένο μας θεσμό. Σειρά έχει να γνωρίσουμε καλύτερα την εκπρόσωπο του Λουξεμβούργου στον δεύτερο διαγωνισμό την Danièle Dupré.
Γεννήθηκε το 1938 και ήταν Γαλλίδα ερμηνεύτρια της δεκαετίας του πενήντα περισσότερο γνωστή για τη συμμετοχή της στον διαγωνισμό με το Λουξεμβούργο το 1957, όπου ερμήνευσε το τραγούδι Amours mortes (tant de peine) – Faded Love (So Much Pain) όπου τερμάτισε στην τέταρτη θέση.
Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στη Βραζιλία, μετακόμισε στη Γαλλία και πήρε μέρος στην ταινία La Parisienne, και στη συνέχεια πήγε να λάβει λειτουργική κατάρτιση, προφανώς τραυμάτισε τη φωνή της κατά τη διάρκεια της κατάρτισης και προχώρησε στην ελαφριά μουσική.
Ξεκίνησε περιοδεία στη Γαλλία όταν έλαβε την πρόσκληση να εκπροσωπήσει το Λουξεμβούργο στον διαγωνισμό, ερμήνευσε πρώτη φορά το τραγούδι στη γενική πρόβα του διαγωνισμού, εκεί γνώρισε τον εκπρόσωπο της Γαλλίας, Paule Desjardins, με τον οποίο και διατήρησε μια μακρά φιλία.
Κυκλοφόρησε άλμπουμ με την εταιρεία Polydor και τα τραγούδια που την έκαναν γνωστή ήταν "Merci mon Dieu, La chanteuse de blues", "Mon vieux marin" (με την ορχήστρα του Armand Migiani), "Paris-java", "Sarah", "Tu me donnes", "Une femme est jolie", "Mon coeur est un violin", "Marjolaine", "Patricia" and "La gommeuse de 1900".
Σταμάτησε τη δισκογραφία και την ενασχόληση της με τη μουσική το 1958, μιας και αντιλήφθηκε ότι ερχόταν η εποχή του ροκ & ρολ, ασχολήθηκε με την διακόσμηση εσωτερικού χώρου όπου η αξιοσημείωτη δουλειά της είναι στο τερματικό του αεροδρομίου του Σάο Πάολο. Πέθανε σε ηλικία 75 ετών στις 24 Νοεμβρίου του 2013.
Γεννήθηκε το 1938 και ήταν Γαλλίδα ερμηνεύτρια της δεκαετίας του πενήντα περισσότερο γνωστή για τη συμμετοχή της στον διαγωνισμό με το Λουξεμβούργο το 1957, όπου ερμήνευσε το τραγούδι Amours mortes (tant de peine) – Faded Love (So Much Pain) όπου τερμάτισε στην τέταρτη θέση.
Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στη Βραζιλία, μετακόμισε στη Γαλλία και πήρε μέρος στην ταινία La Parisienne, και στη συνέχεια πήγε να λάβει λειτουργική κατάρτιση, προφανώς τραυμάτισε τη φωνή της κατά τη διάρκεια της κατάρτισης και προχώρησε στην ελαφριά μουσική.
Ξεκίνησε περιοδεία στη Γαλλία όταν έλαβε την πρόσκληση να εκπροσωπήσει το Λουξεμβούργο στον διαγωνισμό, ερμήνευσε πρώτη φορά το τραγούδι στη γενική πρόβα του διαγωνισμού, εκεί γνώρισε τον εκπρόσωπο της Γαλλίας, Paule Desjardins, με τον οποίο και διατήρησε μια μακρά φιλία.
Κυκλοφόρησε άλμπουμ με την εταιρεία Polydor και τα τραγούδια που την έκαναν γνωστή ήταν "Merci mon Dieu, La chanteuse de blues", "Mon vieux marin" (με την ορχήστρα του Armand Migiani), "Paris-java", "Sarah", "Tu me donnes", "Une femme est jolie", "Mon coeur est un violin", "Marjolaine", "Patricia" and "La gommeuse de 1900".
Σταμάτησε τη δισκογραφία και την ενασχόληση της με τη μουσική το 1958, μιας και αντιλήφθηκε ότι ερχόταν η εποχή του ροκ & ρολ, ασχολήθηκε με την διακόσμηση εσωτερικού χώρου όπου η αξιοσημείωτη δουλειά της είναι στο τερματικό του αεροδρομίου του Σάο Πάολο. Πέθανε σε ηλικία 75 ετών στις 24 Νοεμβρίου του 2013.